Essentieel
26 april, 2021
Het was bijna een vol jaar geleden dat wij een fysieke teammeeting hadden met de ploeg van TIM Theater.
Vorige vrijdag was het zover.
Verbinden uit noodzaak én uit voorzorg
Met TIM Theater hebben we als missie dialoog en verbinding te creëren in (grote) groepen via thematisch improvisatietheater.
Al meer dan een jaar lang halen wij het beste in onszelf naar boven om waar het ook maar kan ons verbindend werk te vertalen naar online vormen. Vergaderen doen we ook online, want ja, dat gaat toch ook?
In onze ploeg zitten een aantal mensen die in hun ander werk hetzelfde doen via andere wegen. In die rol van bemiddelaars, teamfacilitatoren, communicatietrainers, … worden we regelmatig ‘fysiek’ opgetrommeld in teams of organisaties waar telewerk niet aan de acute nood kan beantwoorden. Waar de fricties of problemen zo complex geworden zijn, dat er met een Zoom of Teams geen beginnen aan is. Waar het echte ontmoeten door iedereen en zonder discussie als essentieel aangevoeld wordt.
Maar het is zonde dat het “slecht” moet gaan voor men het gevoel heeft dat het gerechtvaardigd is om een fysieke bijeenkomst onder teamleden als essentieel te zien.
Er zijn trouwens teams die heel graag willen maar, ondanks dat de nood hoog is, niet durven/kunnen/mogen fysiek samenkomen, en dan steeds dieper verzuchten hoe belemmerend de online interventies zijn.
Ik heb ondertussen ook al door dat er in sommige “rijkere” bedrijven veel minder schroom is om fysiek te vergaderen. Daar vindt men dat vanzelfsprekend, omdat het bv. over veel geld of zeer belangrijke zaken gaat, of omdat informatie te delicaat is om in cyberspace te gooien, of omdat men nu eenmaal die gigantische vergadertafels ter beschikking heeft en ook in niet-covid tijden al twee meter van elkaar zit :-). En waarschijnlijk ook omdat de non-verbale rituelen van bv. onderhandelingen niet via een scherm kunnen gespeeld worden.
Vanaf wanneer is fysiek bij elkaar komen essentieel? Ik heb het er al met menig teams die ik begeleidde over gehad en het was bijzonder om het nu voor ons eigen team te bedenken en te organiseren.
Ik ben er in elk geval van overtuigd dat sommige problemen waar teams vandaag tegenaan lopen, onder andere veroorzaakt zijn door het uitsluitend online werken.
En vandaag beseffen wij vooral dat het ook voor ons team niks te vroeg was. Het was trouwens nog nipt “hybride”, aangezien Suzanne ons eigenlijk vanuit Naxos vervoegde 🙂 .
De diepte en de vruchtbaarheid van deze 13-koppige teammeeting hadden we zelfs met de beste werkvormen online niet bereikt.
Een aantal te verwachten vraagtekens en knelpunten bij de komende opdrachten gaan al wat minder ‘heet’ zijn dankzij deze bijeenkomst. Dat is zo belangrijk in ons beroep, waaraan nauw onderling contact onder collega’s inherent is.
Het vertrouwen en de intimiteit die we nodig hebben om terug improviserend samen op de planken te kunnen staan binnenkort, werd afgestoft. Het was wel maar een heel dun laagje stof 🙂
Er werd ruimte gemaakt voor elkaars kwetsbaarheid.
Er ging ontzettend veel zorgvuldige aandacht naar onze onderlinge verschillen, die ons absoluut nog parten gaan spelen bij de covidkwesties in ons werk.
En daarnaast was er ruimte om te vieren. De uniciteit van onze online aanpak. Het feit dat we “aan boord” gebleven zijn. De komst van Ray en Moses.
Essentiëler dan dat wordt het niet.
Let’s get physical…
Lig jij ook lang te wriemelen om je team bij elkaar te brengen? 1 tip: wacht niet langer!
En wil je het met improvisatietheater doen? Contacteer ons voor bijvoorbeeld een Instant TIM, de verbinder bij uitstek. Het kan weer, evenementgewijs met 50 buiten. Of neem voor kleine groepen tot max 12 personen een kijkje op de website van Living Impro voor een teambuildende workshop.
Zoals je kan zien, aarden wij goed tussen het groen. Ook in het verleden waren mei en juni bij uitstek maanden waarin we regelmatig speelden in tuinen en buitenplekjes van menig organisaties…
Bring it on!
